दोरलिङला लेङङानु
मुगलानला लेशशो नाङ गो दा लाँमि
मुर काःमि सेतताइः आँकालि
लामजि ’जाइने कोँ शाँबु तुअ्ने देँत आँ:मि
आँ तामिमिका ब्लेतताइ आँकालि ।
शोलुमि दा किः पेचा लाशो नामनाति आँ:के
मिशमुरुमि ब्लेशशोनु आँ शोलु ते लामेलामे
आँ गिचचा बेअ्चा ङा ब्लोइँचा दुमशो नाङ मिमशा लाँ:के
आः आपफोमि हिललेति आँकालि गे तेः जामे ?
आः तामिमि सिप मिअ्चि क्लिपताइः आँकालि
गो दा कोस ङा कोसि दुमति आँकालि
आपफोमि आँमकालि माथइतु लामजि सुपतो लाँःकालि
आः आम राइशा कोना कोन देँ:ता गोइ मार मालि ?
आपफोनु तामिमि बेसा पा दाअ्तासि आँकालि
आङ कारशा, शाँ:बु शोपशा, सुपतासि आँकालि
गो गाअ्ति खिँ लाँ कोना कोन आनकालि
मिनु रिशशा माइताङ चाइःवा मिमतेन आँकालि
आ आममि बेसा राइशा लागरेति आँकालि
देँना देन (इ मोरो तिनन, गे मार मालि ?)२
–नीर कुमार रुपाचा
वाःचापुँ, चुपलु
नीर कुमार जी, रमाइलो कविताको लागि धेरै धेरै धन्यवाद !
वारचै,देारिलङ लङगमि मथिचचा
ङेान ङेान लायसिब
शेथथा थुँ मकुरचा
मे मेादे शेत जायिसिब…
देाम दारशेा बेस कलि नु बेलेब निमपफा कलि बारसिला अरब देारलिङ ले ,