खामे गेचा ब्लितामे इ गोति

नाअ्तिकुसकुस
बुरु रुमि ग्यारचा ग्यारसाउ शाँ इँ गोति
ते तेरेङा एकके जाअते बÞालाइ पाँ पुत निशशा
आँ थुकुमि बाअ्ते क्योराप थेपुलमि ग्यारसोनु
थिशशा हेराला उइ लुच दोति
आँके मिअ्चिमि फुर बेरशा
काङरे सुवाके फु बÞोति
इँ लेमफिम लिखिपमि आँखा फेततिनु गिश उइति
इँ थुँ:नु आँ थुँ ग्याअ्ब्लिपशो नाअ्ति
फुइलि लोःसि पाइँसेनु ना रिअ्शोइ यो मातुइसे
गो आँसकलि ताशा मुने पा
रोकोश काका ग्लिमे बाअ्ता
ना रिअ्शा ‘ते लावे’ देँशा खिमि ग्लितेमे
नाअ्तिरे गे मापाथु ते लावे देँशा
दिङनि मिङनि पा पापोमि तेतताइः
खामे गेचा ब्लितामे
बÞालाइ पाँ खिङगामि बाअ्शो नङ
मार हानाइ ताउ दा आमकेन देमा कोँ
‘खामे जाउ’ मामामि खामे ख्लेतताइः
फाङदासे गो मार नाङा ?
मामा पापोआ देँसि मा’तिथु
मुलाइ इकालि ग्लुमथि जाअ्ति बÞाकिमि
ख्लुइना ख्लुइना गिश ग्यारचा ?
’मोल मुल, निमफा आँः खि गाःस
काःथिन जासा काःथिन बेअ्सा
बुरु रुमि ग्यारचा ग्यारसावा
मोल मुल, खिँमिन ग्यारचा इ गोति
खामे गेचा ब्लितामा इ गोति ।।
—–> साङखु बुजिच (तासलाहामसो)