All about Sunuwar

Literature

now browsing by category

Literature, Songs, Poems

 

कोइच सुम्निहाम्नी जारिनारी

गिगिच ङा सालिवा मि
शिल पङ दे दाम्शायी
लेम्फिम नु शेल्ची चाशायी
लला पा गुने नु हौ किप्शुर फेशायी
कम्पनी, आठनि, चारानी रेल्शायी
शेरेम फु पियामी चुइशायी
दार्शो दुमङा कोअ दे हिर्शा कोशायी

जिम्नाच ङा बिग्यो पिदार पा
हाम कुम हाशा बाल, रु मि आङनाअत शिल्लअ दे
देयि देवा कलि थुअता
हुमनाच मि यो गिजो पिदार पा
रेउ याल हिल्ल दे सरिङ खरिङ कल दोअता
खुम्नाच मि यो राँके लाअशा
माराई रोइ मैत मजाअल दे
पिदार पाअशा चुइचिम पित लाअताङ
जिलोच ङा लहरे सगुन नु सुरोम पिदार मि
कोङ्ग्रेज के ताअपरा नु गि खाइ केअशा
सुरो जाअल दे आदार नाअ्म्दार पाअता
बुरोच मि बलि होपो फुशु पिदार पा
खदी मुदि कल सङ्शो चोअशा ब्लेताङ
ग्युरोच मि छेगु गील काश पा
याब्रे होपो किकि पिपि आन कलि मिम्ताङ
नेल्कली खुँरिन दाँखिन पा चेरे शाप्पा पुइता
हशोच मि रापवा शाँदर मि
नक शिस्यो आङनाअत न्वागी पा जाअता
हाशल तामशाल पा शील कुम्शो पाअता
बि बाफ्फो नेल लुच बायाम गे तोअता
गियुसिच मि फोल पिदार पा
कोइच नु अर आन ने मि नाम्दार पाअता
ङारिच ङा येले थोचे वारि थुँ नेल कलि योअता
समि बु पिदार पा कोइच तमिकली नम पाअता
फुरोच मि चाइ सिकारी लाअशा
वाक गेचा दे चेरे पुइताङ
गिलोच मि सन्सारी लाअशा
देयि कलि सेवल गवल पा रुया रुइली मपचा देति

चुप्लुहोपो आ खोँमिग्युग्र्युर

–कोइँचबु काःतिच
मार केक्खी दिङ्ना
मार कचो ओचो सोअÞशो
मार सोशो सोपिक्का
माराइ बाला
दोदेशोन बाला
गो चुप्लु होपो
नेल्लिकालि क्लोत जेश्शो बुदि जेद्नुङ
नेल्लिकालि नाअशा पुलु तेअनुङ ।
तुइतानि पुलु रोइआ रोल्सिचास मे
मातुइतानि ग्लाँगा पुइँलारि फुर्कु मे
गो वाँचेर आ चासि जासि सेल्बा ख्लाबालु
नेल्लिआ क्यारि चोँतेक चोँःफालु
मिम्तानि रिम्शो गो
बुबु बुल्बुल
थुँ केर्पा कोतिनि गो
केराः काक खारनि क्लोँकुल ।
गो दा नेल्लिकालि शाअÞ फ्लिप्शा
नेल्लिनु गार्शा बालामि बाला फोअ ख्लोप्शा
इनकालि यो आनकालि यो
नेल्लिकालिनु गार्शा शाअ ब्लिप्शा
चुप्लुमि प्लोँपिल खिअशा ताँगे किया
नोले इःशिकोम्थि गाप्तेक थारि होइयो काका देँशो नाङ
आँकालि दा लाप्लो चोअÞशो लाङ्गा होदिङा मेरे
गो ला मार इँकालि मिम्चा
गो यो चुप्लु होपो नाङ
गो यो माराइ माराइ जेन्ने चाप्नुङ
चोगे, गो देनादेन नुङ
मिः शाअÞचा मादुम्बा
चुः तारि गाअÞचा मादुम्बा
चुले ः नाअÞचा मादुम्बा
साउ–हिक्वा शाअÞचा मादुम्बा
देनादेन नुङ कोङ खे
गो चुप्लुहोपो, ग्लोमि
आँ चुप्लु दोपा राइचा माल्शो गोमि तुइश्शो नुङ
आँ ङोइँति थेसेलेश्शा खोइलि बेर हाम्शा
इ ताइलि माकोइँदि ।
—————-
काःत, खिँचि, चुप्लु (ओखलढुङ्गा)

चुप्लुहोपो आ खोँमिग्युग्र्युर

–कोइँचबु काःतिच
मार केक्खी दिङ्ना
मार कचो ओचो सोअÞशो
मार सोशो सोपिक्का
माराइ बाला
दोदेशोन बाला
गो चुप्लु होपो
नेल्लिकालि क्लोत जेश्शो बुदि जेद्नुङ
नेल्लिकालि नाअशा पुलु तेअनुङ ।
तुइतानि पुलु रोइआ रोल्सिचास मे
मातुइतानि ग्लाँगा पुइँलारि फुर्कु मे
गो वाँचेर आ चासि जासि सेल्बा ख्लाबालु
नेल्लिआ क्यारि चोँतेक चोँःफालु
मिम्तानि रिम्शो गो
बुबु बुल्बुल
थुँ केर्पा कोतिनि गो
केराः काक खारनि क्लोँकुल ।
गो दा नेल्लिकालि शाअÞ फ्लिप्शा
नेल्लिनु गार्शा बालामि बाला फोअ ख्लोप्शा
इनकालि यो आनकालि यो
नेल्लिकालिनु गार्शा शाअ ब्लिप्शा
चुप्लुमि प्लोँपिल खिअशा ताँगे किया
नोले इःशिकोम्थि गाप्तेक थारि होइयो काका देँशो नाङ
आँकालि दा लाप्लो चोअÞशो लाङ्गा होदिङा मेरे
गो ला मार इँकालि मिम्चा
गो यो चुप्लु होपो नाङ
गो यो माराइ माराइ जेन्ने चाप्नुङ
चोगे, गो देनादेन नुङ
मिः शाअÞचा मादुम्बा
चुः तारि गाअÞचा मादुम्बा
चुले ः नाअÞचा मादुम्बा
साउ–हिक्वा शाअÞचा मादुम्बा
देनादेन नुङ कोङ खे
गो चुप्लुहोपो, ग्लोमि
आँ चुप्लु दोपा राइचा माल्शो गोमि तुइश्शो नुङ
आँ ङोइँति थेसेलेश्शा खोइलि बेर हाम्शा
इ ताइलि माकोइँदि ।
—————-
काःत, खिँचि, चुप्लु (ओखलढुङ्गा)

ब्लाङ

–कोइँचबु काःतिच
सुनि नोम्ले गो ब्लाङ जिति
गो आँ नोले लोः ख्लोइबा ला मामे
आँकालिन सिर्बा ग्युरा पेरा यो शुशि कोइँच थिदुनु ।
गो ब्लाङ जिति
आँ ङोइँति रिश्शा गुइः हार्बान
आँ ताना तान माहेश्शो चुअबुमि थेशेल पा सिर्दिनु ।।

चोगे एँ चोगे
कोइँच वार्चि सामिबु
गो साइरे देँशो नाङ शाँ
कोइँचआ जेब जिअबा कोइँचिन नामि ।
तुइतिनि माइँ शाँ
मुल दा आइँ लाँ तेअबा सु बाअमे दे ?
शेङ्ना
तुइति तुइतिके यो मातुइश्शो तोज पाइनिनि
मिनुकाका
आम लोतो !
ब्लाङ जिअनुङ !
रिङ्ने कोइँच !
ग्याबार्गिबिर निप्शा
प्लेके ख्लिः ग्लिचिक ग्लिचिक दिम्शा
आन शोःमि ताइचाङा,
ताँ आम मुर्पुकिन !
सुकालि मो पाचा देँचा ?
मिम्शा गो आँमिन ब्लाङ जिअनुङ ।
—————
काःत, तिसुप, चुप्लु ओखलढुङ्गा

रमिता

–कोइँचबु काःतिच
एक जना जान्ने मान्ने गान्ने कोइँच बन्न नसकेको सुनुवार । भुइँमा एक वचन खस्न दिँदैन । एक दिन एक जना बाहुनले उसलाई भने छ, हौ मुखिया जि, यस्तो जान्ने मान्ने गान्ने मान्छे के त्यसै डुकु लट्ठाक बस्नु भएको ? आउनोहोस् सँगै काम गरौं ।
अझसम्म कोइँचहरुले उसलाई माया गरेर अग्रज मानीरहेका थिए । मञ्च दिएकै थिए र उ ठूला ठूला कुरा गरेर त्यही मञ्चबाट आयोजकलाई नै गाली गरेर हैरान पाथ्र्यो । कोइँचको भाषा संस्कृतिको ठेकेदार सम्झन्थ्यो । पाँच पाँच मिनेटमा प्रत्येक शब्दको पर्यावाची शब्द जन्माउँथ्यो । साँच्चिकै उ माहिर विद्वान थियो ।
एक दिन कोइँच युवाहरुले ति विद्वान महोदयलाई काठमाडौंमा बाहुनको धोति स्याहार्दै गरेको भेटे छन् । शायद बाहुनको कुराले चाँडै राज्यको मालिक बन्ने सपना देखेछन् क्यारे ति विद्वान महोदयले । व्यक्तिगत स्वार्थमा ती विद्वान महोदयले आप्mनो पहिचानलाई बाहुनको हजुरीमा खुसुक्क चढाएको देख्दा कोइँच युवाहरु उद्देलित भएको देखियो । प्रत्येक कोइँच पहिचानको अभियान जान्ने मान्ने गान्नेहरुले आफुलाई सिँडी चढ्ने भरेङ बनाएको देख्दा औधि मुर्मुरिएर उचाक्ली चौ उठाए । र, उनीहरु स्खलित सपना पोको पारेर कालो इतिहासको पात्रको चरित्र विश्लेषण गर्न लागीरहेको देखियो । तिनै विद्वान महोदय जस्ताका धेरै विद्वानहरुको सूची भ्याई नभ्याई तयार गरीरहेको देखियो । गुजिल्टीएर लागीपरेका ती युवाहरुको सपना अव के हुन्छ ? के निस्कर्ष निकाल्छन् कुन्नि ? सोच्दै सोच्दै म भने रमिता हेरीरहेको छु ती अग्रगामी युवाहरुको, उग्रावादी, र प्रतिगामीहरुको हर्कत ।

बाँदो (कथा)

–कोइँचबु काःतिच
आगो बली रहेको छ । अगेनामा रक्सी पारिँदै छ । तोअशिलको भाउजु मिकुन बाटाबाट पानी फाल्दैछिन् । तोअÞशिल विरामी भएको तीन दिन भइसकेको छ । उ ओच्छ्यानमा पल्टीरहेको छ । जोखना हेर्न काँसाको थालमा तोअÞशिलको आमा, क्लेम्लीले अक्षेता दालसोर पोइँबोलाई दिन्छिन् । तोअÞशिल खुइ गर्दै भित्तामा सिरानीको अडेश लागेर यि सबै गतिविधि हेरीरहेको छ । उसको ओच्छ्यानको छेउमै एलोपेथिक औषधि, पानीको भाँडा छन् ।
दालसोर, तीन औंलाले अक्षेता च्यापेर थालमा राख्छ । सुइ सुइ सुसेला हल्दै चिङ–गा हेर्दै जान्छ ।
ला ला केटाको ग्रह बलियो भएर मात्र हो भाउजु, नभए त चानचुने मान्छे खप्दैनन् त । अलि साह्रो गाहे नै भएको रहेछ । टाउको हल्लाउँदै दालसोरको आमा क्लेम–लिलाई बताउँछ । ला भाउजु मेसेल्मीलाई बाँदो उठाएर पिदार गर्नुपर्छ । अलि खर्च र दुःख त हुन्छ । तर डराउनु पर्दैन । निको हुन्छ ।
क्लेम–लिले कोदो, रातो सेतो ध्वजापतका, भेटी ल्याएर राख्छिन् । दालसोरले तोअÞशिललाई यताउता मन्साउँछ । र, चामल, बेसार मोलेर खुवाउँछ । अनि तीन महिनाभित्र पिदार गर्ने वाचा बन्धन गर्दै मेसेल–मिको बाँदो उठाउँदै बाँधो बाल बच्चा र अन्य जातिले छुन नसक्ने गरी दलिनमा झुण्डाउँछ दलसोरले । बाँदो उठाएपछि साँच्चिकै चमात्कारिक रुपले तोअÞशिलको विमारमा परिवर्तन र क्रमशः सुधार हुँदै आउँछ । उ पहिलेको जस्तै गाउँभरको हरेका कार्यक्रममा संलग्न हुन पुग्छ । Read More

रिमाचोमा 

स्थान ( बैठक कोठा ), समयः दिउसो , पात्रहरूः तोसिल , नम्सीफु , सेवल
तोसिल सोफामा आरामले बस्दै ष्याँदर सीलको भिडियो अन गर्न थाल्छ । उनकी श्रीमती नम्सीफु रंगीचंगी धागो सुल्झाउदै फेनेरेल्फ बुन्नमा व्यस्त छिन १ ढ्याम्म ,ढ्याम्म ,ढ्याम्म ।।।झ्याकुम ,झ्याकुम झ्याकुम ।।। ढोल र झ्याम्टाको ताल र धुनले नम्सीफुको ध्यानभंग हुन्छ ।
नम्सी – जब आफ्नो जरी (चाड ) आउछ तब हामि जस्तै बिदेशमा बस्नेहरु नोस्टाल्जिक हुन् पुग्छन भन्थे ! हो बामेबात आन बाबु, उसमाथि पनि आफ्नो रिमाचोमा जतिको प्यारो अरु हुने सक्दैन १ बरु छोरा छोरीहरुसँगै बसेर हेर्दा राम्रो हुने थियोकि बुढो ?
तोसिल – हेरुम्लानी फेरि पनि के भो र ! आफ्नो गाउघर तिर श्यांदर आउदा मैनाभर ढोल सिल गर्दै गाउ घुमिन्थ्यो रे उइले ! अब ऐले हामि अडियो सुन्दै भिडियो हेर्दै मैना बिताम्ला ! तिमि बरु त्यो झल्लरि मल्लारी छाडी देउ । ढोल र झ्याम्टाको ताल धुन खुबै मिलेको छ । आऊ बरु नाचौँ बुढी बुढा१ यो घ्याप्पे पेट पनि हलुङ्गो होलाकी कतै !(नाम्सिको हात तान्दै) ।
नम्सी – होइना अब श्यादर आउदै छ फेनेरेल्फा लगाउनु पर्दैन तिमि बुढालाई रु फुर्का सबै चुट्टेको रछ र यसो बल्ल तल्ल मौका मिलाई गास्दैछु कहा नाची बस्न पाउछु म १ एकछिन पछि सबैलाई भोक लाग्छ भन्सेरी बन्ने पर्यो ! आफु भरखर थाकेर आकोछु कामबाट कुन जागरले नाचौ अब ! उ सेवाल आयो, अब बाबु छोरा नाच ! मलाइ आफ्नो काम गर्न देउ (बैठक कोठामा सेवलको प्रबेस)
सेवाल –आज बाबा हजुरको काम छैन (सिधै बाउतिर प्रश्न गर्छ)
तोसिल- किन हौ, मेरो खाली कामै मात्र भइरहोस् भन्छौ जस्तो छ नि तिमरले रु म बुढो गोरु हु तर हलो तान्नुमा अझै तिमरलाई पछि राख्छु ल रु किरातीको छोरो पो हु बाबै ! अनि खै त् तेरो लोबम (सोफामा बस्दै)
सेवाल – त्यसो भनेको हैन बाबा ! प्राय हजुरको कामै हुन्छ । आज यसरी घरमा रमाइलो गर्दै बस्नु भएको देख्दा खुसी लाग्यो ,मेरो इन्टेन्सन गलत थिएन ! हजुर आफूले नेगेटिभ लिनुहुन्छ भने हामीले के नै भन्न सक्छौ र रु मिम्सिमा त काममा गाकिछे आज उनको लेट सिफ्ट हो राति अबेर मात्र घर फर्किन्छे !अनि चण्डी हेर्नु भएको रछ्नी त्यै भएर बाबालाई जोस चलेको जस्तो छ डान्स गर्नलाई ! चण्डी डान्स क्या फनि लाग्छ !(हास्दै)
तोसिल- सेवाल ,आजदेखि चण्डी भन्न बन्द गर श्यादर भन्न सिक श्यादर ! ल योश्यादर भिडियो पछी हेरम्ला ऐलेलाइ भने बसेर बात नै मार्नु जरुरि लाग्यो ! कुराको प्रसंगमा उठेको बिषय बस्तुलाई ठिक समयमा क्लियर कट गर्नु बेस्ट हुन्छ ! ममी ल तिमि पनि साथ् देउ है मलाइ ! ल आइजा बस छोरा बाउको छेउमा ! अब छोरीलाइ भने उनको हाम्रो फुर्सद मिल्दा बताम्ला ! ( छेउमा छोरालाई सबाउदै)
तोसिल- आज छुट्टि हो मेरो कति मात्र ओभर टाइम गर्नु । शरीरलाई पनि आराम दिनुप¥यो नि ।खासमा त् नाइट डिउटी थियो मैले अफ लिए ! आज साँझ ढोल सिलको प्राक्टिस गर्ने सल्ला भाकोछ ! अनि तँ आज दिनैभरि घरैमा छस् रु सुतेर बसिस् ?
सेवाल- रातभरि काम गरेर बिहान ६ बजे त आएर सुतेको हो नि म पनि । आज अलि छिट्टै उठेको युनिको एसाइनमेन्ट गर्न । त्यही गर्दै बसेको थिएँ । तपाइले चण्डीको भिडियो लगाउनु भएछ । ढोल झ्याम्टाको धुनले मलाई पनि बसेको ठाउबाट उठाएरै छाड्यो ।
तोसिल – ल हेरन चण्डी भन्यो फेरि ! हामी किराँतीहरुको विशेष पर्व उधौली र उभौलीलाई ,हाम्रो कोइंच सुनुवार भाषामा श्यांदर जरी भन्छौ ! राइहरुले साकेला ,लिम्बुहरुले सिसेक्पा र अन्य किरातीहरुले आ आफ्नो जातीय भाषामा बिभिन्न नामले आफ्नो रिमाचोमा झल्काउने नामबाट उभौली उधौली मान्छन ! चण्डी शब्द हिन्दु संस्कृति बाट आएको हो खास गरि हाम्रो जिजु किकि पिकिहरुको पालोमा ! यहि चण्डी शब्दले हाम्रो रिमाचोमा झल्काउने जरीको श्यांदर नाम ओझेलमा परेको हो १ यो थाहा भएदेखि गाउ देखि ठाउ सम्म आफ्नो मौलिक रिमाचोमा झल्काउने चाड पर्वलाई आफ्नै जातीय बोलीमा पुकार गर्ने अभियान चलेको छ १ पिता पुर्खाहरुले आदिम काल देखि मानि आएको र भनि आएको संस्कृतिलाइ रिति थितिलाई संरक्षण र सम्बर्धन गर्नु हाम्रो ठुलो दायित्व हो छोरा बुझी राख्नु तिमीले
नाम्सिफू – अब यसले बुज्ला र यस्तो कुरा रु अलि अंग्रेजी भाषामा भान्दिदा प्रष्ट हुन्छ होला १
तोसिल – गलत १ एकदम गलत ११ आफ्नो बारेमा बुझाउनु पर्दा आफ्नै भाषामा बुझाउनु राम्रो कुरा हो नाकी अरुको भाषामा १ त्यै भएर तिमि हामीले आफ्नो छोरा छोरीलाई घर भित्र आफ्नै नेपाली भाषा नै सिकाएको हैन र रु अझ हामीले त् आफ्नो मातृ भाषा कोइच लो सुनुवार भाषा पनि बोल्न सिकाउनु पर्छ र आफुले पनि बोल्नु पर्छ १ भाषा र संस्कृति रहे सम्म हरेक मानिसको आफ्नो जातीय र राष्ट्रिय पहिचान रहन्छ १ जब भाषा र संस्कृतिको अवसान हुन्छ तब मान्छेको पहिचान र अस्तित्व समाप्त हुन्छ १ हामि जुनसुकै देशमा जुन उद्देश्यले बसोबास गर्न पुगे पनि नेपाली नै भएर बाँच्ने छौ ,कोइंच सुनुवार नै रहने छौ ! बुजिस छोरा तैले  ( सेवाल तिर हेर्दै )
सेवल – बाबा ,ममि म राम्रो संग बुझ्न सक्छु आफ्नो राज्यको भाषा तर आफ्नो सुनुवार भाषा कोइंच लो भने सिक्ने तरखरमा छु ! अनलाइनबाट कोइंच लो र सुनुवार भाषा सिक्ने चाँजो मिलाउदैछु कातिच सरसंग ! घर भित्र हजुरहरु प्राय नेपालीमा बोल्नु हुन्छ ! हामीलाई सिक्ने मौका मिलेको छैन १ अनि ममि ,मेरो समकालीन साथीहरु सबलाई यो युकेको हावाले छोको छैन १जसको बाबु आमा हजुरहरु जस्तै बिचार धाराका छन् उहाहरुको छोरा छोरीले आफ्नो देश र आफ्नो बारेमा सरोकार राख्ने कुराहरु आफ्नै भाषामा सुन्न र भन्न रुचाउछन १ अनि ममि एउटा कुरा थप्छु म , मानिसलाई उसले बुझ्ने भाषामा भन्दा उसको दिमाखमा छुन्छ र उसको आफ्नै भाषामा भन्दा सिधै उसको मुटुमा छुन्छ १आमा तिर हेर्दै भावुक बन्दै०म अंग्रेजी भाषा राम्रो संग बुझ्छु तर यसले मेरो दिमाग सम्म मात्र छुन्छ भने नेपाली र कोइंच लोमा ,मेरो आफ्नो भाषामा भनेको कुराले मुटुमा सिधै मुटुमा छुन्छ १
तोसिल – स्याब्बास छोरा १ बल्ल अब चाइ केटो सप्रेछ १ यति भए पछि त् बाउ बाजेको नाक थाम्ने छ बुढी हाम्रो हिरोले १ अनि अघि तैले श्यादर सिल्लाई किन फनि लाग्छ भनेको हा रु
सेवल – बाबा ,त्यो चाइ मैले सत्य भनेको हो है १ अब गाउ घरमा यस्तो हुन्छ उस्तो हुन्छ भन्नु हुन्छ तर हामीले देख्न पाएका छैनौ १ शहरतिर जन्मी हुर्कियो १ स्कुलमा खालि दशैँ, तिहार,तीज आदि हिन्दु पर्वको बारेमा पढियो र नेपाल देखि विदेश जहा बसे पनि नेपालीहरुको मुख्य चाड पर्वमा दशैँ ,तिहार र तिजको मात्र चर्चा भएको देखिन्छ १ अनि मिडियाबाट पनि दशैँ तिज जसरि श्यादर ,साकेला ,लोसार ,जितिया तपाइहरुले भन्नु भए जस्तै बिभिन्न जात जातिहारुको चाड पर्वको बारेमा चर्चा नै हुदैन त् जति हुनु पर्नेहो १ अब यस्तोमा यदाकदा कलरफुल लुगा गहनामा ड्रम बजाउदै बुरुक बुरुक उफ्रेर नाचेको देख्दा फनि लाग्दैन त् १(हास्दै )
नम्सी – सिसि पाउ १ आफ्नो रिति परम्परालाई त्यसरी हाँसोमा उदाउनु हुन्छ रु अब त्यै दशैँ र तिज जस्तो एकल भाषा धर्म संस्कृतिको पहिचान दिने पर्वको मात्र चर्चा मिडियाले गरे पछी, समाजमा लादे पछी अन्य धर्म संस्कृतिका पर्वहरु ओझेलमा परेका हुन् र पारिएका हुन् भनेर त अघि नै तिम्रो बाबाले भनि सक्नु भयोनी १ यी सब राजनीतिक चलखेलका कुरा हुन् र राज्य सत्ता एकात्मक्बादीहरुको पन्जामा फसेको हुनाले हामि जस्तो आदिबासीहरुको पहिचानहरु ,अधिकारहरु धमिलियेका हुन् र खोसिएका हुन् १ तिम्रो बाबा ,बाजे ,बराजुहारु लाहुरे भर्तिहुनु ,बाजेहरूले किताव छुन नपाउनु ,हामि आफ्नो धर्म संस्कृति खुलेर मान्न नपाउनु ,भाषा बोल्दा जंगली भनि माग्नु र बोल्नबाट बन्चित हुन् ,जबर्जस्ति हिन्दुकरण गरेर हाम्रो अस्तित्वलाई मास्न खोज्नु आदि जस्ता प्रसस्तै कारणहरु छन् आफ्नै देश भित्र हामि जस्तो मुल्बासिहरुले भोगेका पीडाहरु १ अन्याय र विभेदका दलदलमा छन् हाम्रै आफ्नाहरू अझै आफ्नो देशमा आफ्नो अपनत्व महसुस गर्न नपाएर १
तोसिल – आजको समयमा हामीले राजनीतिक बिषय माथि अपडेट हुन् त् अत्यन्त जरुरि छ १ जसको कारणले हामि धेरै पछि परेका छौ र आफ्नै राज्यमा ,आदिम कालदेखि रजगज गरि आएका हामि ,फिरन्तेहरुबाट शोसित दमित हुदै हुदै आज दोस्रो दर्जाको नागरिक बनेका छौ १ हाम्रो भाषा ,धर्म , संस्कार ,भूगोल खोसिएर नाङ्गो अवस्थामा छौ र यो हाड र छाला मात्र दिन बाकि रहेको अवस्थामा चेत जगाउन नसके अगाडी अन्धकार मात्र रहने छ १ भै गो अब यो बिषयलाई मोडौ अर्को दिन बिस्तारै छलफल गर्दै गरम्ला १ एलेलाई हाम्री आउना लागेको श्यांदर पिदारको बारेमा छलफल गरम १
सेवाल – कुरा अब प्रष्ट भयो अलिकति भए पनि १ जे होस् म यसलाई गहिराइमा बुझ्न चाहान्छु १ आखिर किन यस्तो पक्षपात एकाइ देशको नागरिक हरु माथि भनेर सोच्ने त् गर्थे म १कुरा त् पोल्टिकल के भन्छ राजनीतिले पो ठुलो भूमिका खेलेको रहेछ १ म यसलाई आजको दिनबाट अध्यन गर्न थाल्नेछु १ ल बताउनुस बाबा ममी श्यादर लाइ उधौली अनि उभौली किन भनेको हो ?
नाम्सिफू – ल बाउ छोरा मजाले श्यादरको गनथन गर म चाइ खाजा बनाउन जान्छु बरु के खाने रु
तोसिल – युकेको चिसोमा फाल्गी खाना पाए मज्जा आउने थियो आफ्नै गाउको याद गर्दै नत्र नया पाकेको अन्नको जाइतुइ बनाउन शयादर जरिमा खाना मिल्ने १(हास्दै जिस्केको भावमा ) Read More