जानिन
आँसु झार्नु बृहत पिडा हो!
उमंग मा पनि वेदना हुन्छ!
पिडामा साथ दिने आफ्नु जाती हुन्न!
वेदना पुछ्ने आफ्नै सन्तान हुन्छ!
जब पिल्छिएको हुन्छ चोटहरु
बजारिन्छ सपनाहरू बगरमा
झिनो आशा रहन्छ जिउने यता कता!
लखेटेर आउँछ भेल आफै तिर!
नियालेर हेर्छ माथी बाट प्रकृति
अनि विलीन हुन्छ मेरो आकृति
जब ठेल्छन तुफान हरुले मलाइ
हुत्तिएर सहमालिन सक्दिन यहाँ
मुख खोलिरहेको हुन्छन अजिङ्गर
तब तब त खुल्छ यी अन्धा नयन
जब खुल्छन ती परेली का तड्पाइ
ब्यबस्था गर्छु आफैले आफै लाई!
आँसु मा साथ दिने जाती हुन्न!
पीडा सहमाल्ने त सन्तान हुन्छ!
उमंग मा पनि वेदना को ताती हुन्छ!
जब पीडा सहन्छु यो मन रुन्छ!
जब अपहरण हुन्छ मेरो भबिस्य!
-पर्देशी (साइला)जोहन!
