निषेध (छेकाबार)
-काःतिच
म कलाकार होइन
म लेखक होइन
म पत्रकार होइन
न त म चित्रकार
न म अधिकारकर्मी हुँ
न त समाजसेवी
न काम नलाग्ने डुलुवा ।
तर, म
कलाकारहरुको सल्लाहकार !
लेखकहरुको समालोचक !
पत्रकारहरुको सहकर्मी !
चित्रकारहरुको सहयात्री !
अकिकारकर्मीहरुको टेको !
समाजसेवीहरुको कार्यकर्ता !
घरको लागि काम नलाग्ने डुकुलट्ठक भाँड !
उफ !
मेरो पहिचानमा धर्मसंकट !
रिङ-ने दा !
मेरो पहिचान ढाकेर पलाएका ऐजेरुहरु –
खराने !
उदीम !
माने !
रिट्ठे (तिसुप रिस्से) !
उत्तम !
सेके !
सुनुवार भाई !
कोइँचबु काःतिच !
काले बन्ठा !
डुकुलटठाक भाँड !
अखिरी म के हुँ ?
सोच्छु को हुँ ?
गम्छु कहाँको हुँ पटक-पटक
र, सच्याउन सुझाउँ भन्छु –
“ए हजुर ! मेरो पहिचानमा
पहिरो गएको छ
भल बढी आएको छ
ठूलो अँधीवेहरी चलेको छ
म जे होइन त्यही बनाइएको छु
म जे हुँ, जे छु, जहाँ छु
मलाई राम्ररी था’छ
मेरो खुबी
मेरो हैसियत
मेरो रङ्गरोगन
मेरो चालचलन
मेरो जीवनशैली
मेरो खानपान लवाइखवाई
मेरो पुखाको कथा व्यथा
मेरो पुखाको थाँतथलो …
मैले मेरो बारेमा केही बोलेकै छैन
मैले मेरो बारेमा कसैलाई भनेकै छैन
मैले मेरो बारेमा अरुलाई सुनाउन पाएकै छैन”
खोइ, मलाई बोल्ने, भन्ने, सुनाउने मौका दिएको ?
……………
तिसुप, काःत, चुप्लु -ओखलढुगा)